Kalejdoskop wieczornych widoków

W zachodach słońca najgorsze jest to, że trwają za krótko. Ledwo zdążę zachwycić się kalejdoskopem tych wszystkich barw i już koniec, wszystko zakrywa się grubym kocem, kołdrą zmroku. Ale zanim to nastąpi jest kilka cudownych chwil, zmieniających się jak kameleon.

Niebo kąpie się w jeziorze...

 Kolory nieba rodem z bajki. A te różowe chmury na pewno smakują jak wata cukrowa...

 Ryby nieśmiało skubią taflę wody... Jakby chciały wyjrzeć i popatrzeć na ten zachód słońca...

Rogal na niebie obserwuje wszystko z góry...

 Najprawdziwszy bóbr. Przyznaję, że zdjęcie nie jest najlepsze ale bóbr jest ;-) Zobaczyć bobra łatwo nie jest, to był mój pierwszy raz. Co ciekawe nie bał się specjalnie nawet psa, który go obszczekał. Jak gdyby nigdy nic przepłyną koło pomostu i wpłyną w szuwary. Pewnie szykował się na nocną wycinkę drzew...

Jak mówi pewne stare przysłowie: "Wiatr łamiący drzewa trzciną tylko kołysze."

Pies sąsiada nie mógł sobie odmówić spaceru z nami. Chyba cały tydzień czekał na tą okazję radość była nie do opisania. Kropek pierwszy wbiegł na pomost, usiadł i bacznie obserwował nadpływającego ostrożnie łabędzia...

 Nie obyło się oczywiście bez próby sił. Kropek to pies myśliwski a łabędź w końcu jest u siebie i można powiedzieć, że to jego jezioro. Było szczekanie i syczenie, jeżenie sierści i stroszenie piór. Jak takie dwa zakapiory. Żadna ze stron nie chciała ustąpić.

 Po dłuższej chwili łabędź doszedł do wniosku, że i tak z tej awantury nic z tego nie będzie i zrezygnował odpływając nieco dalej ale nadal mając nas na oku...

Okno z drzew z widokiem na... Bajkę.

 Słońce znika za horyzontem a po plecach zaczynają przebiegać pierwsze dreszcze...

 A kaczki wybrały się na wieczorne przeszpiegi...

Nie wzbudzały w Kropku takich emocji jak łabędź.

 Kilka ledwo dostrzegalnych, migoczących lekko gwiazd, księżyc pilnujący jeziora, rechotanie żab w oddali, cykanie świerszczy a gdzieniegdzie pluskanie ryb...